من یه دختر مذهبیم محجبم ۱۷ سالمه
چادریم
پسر همین سال خودم تو خانواده نداریم همه کوچکترن
بخاطر حساسیت شدید خانواده تا حالا با پسرا ارتباطی ام نداشتم تو اجتماع ..
بخاطر اینکه در آستانع 17 سالگیم دیه مامانم یکم است از حساسیتش برداشته گذاشته کلاس زبان مختلط برم
تو چند وقت اخیر خیلی دچار کمبود اعتماد به نفس بخاطر به سری دلایل شدم اما آدم تو دار مغروریم
یه پسر 17 ساله تو کلاسمون هست که خیلی آدم موجه اییه خیلی با احترام باهام رفتار می‌کنه با سوم شخص جمع باهام حرف میزنه و رفتاری که شاید بخاطر چادری بودنمه خیلی با احترامه تا حالا اینقد حس خوبی دریافت نکردم و حقیقتا ته دلم ازش خوشم اومده من خیلی تو زندگیم سختی کشیدم تو زندگیم، تمایل به ارتباط گرفتن با حتی پیام دادن ساده ام ندارم چون مذهبیم و احساس بدی بهم میده و احساس گناه میکنم
یکم تو کلاس استرس میگیرم و دلشوره، اما نشون میدم برون گرام و انرژی دارم
نمی‌خوام اصن درگیرش شم از الان استرس دارم ترم بعد نباشه تو کلاسمون یا مثلا چند روزی شاید برم کربلا و ناراحتم چرا دیگه نمیبینمش به نظرتون چیکار کنم از فازش بیام بیرون احساس گناه میکنم
