سلام دوستان گل .من ۲۲ سالمه .
خیلی اصرار دارم که اول شاغل بشم و به پختگی عقلی برسن و بعد ازدواج کنم ، مثلا ۲۴ به بعد .
و تا الان موفق بودم ،در اوج سختی های خانوادگی ام دانشگاه دولتی قبول شدم رشته حسابداری و انشالله ۷ ترمه تموم میکنم . (الان ترم ۶ هستم ) و به فکرم پشت دستش سریع برم سرکار و رشته من بازار کار خیلی خوبی داره .
من به خاطر تمام سختی هایی که در زندگی مادرم دیدم و همچنین بقیه خانم ها ، معتقدم که زن حتمن باید برای خودش منبع درامد مستقل داشته باشه و سپس ازدواج کنه .
و اگر ازم بپرسی که فقط میتونی شاغل باشی یا ازدواج کنی احتمالا بگم شاغل شدن. (میخوام بگم خیلس برام مهمه نه که ازدواج نکنم ) . و اصلا کمالگرا هم نیستم .
و قضیه اینه الان خواستگاز های خوبی از لحاظ مالی و .. میان برام اما من فعلا چون شب و روز به فکر درس و کارم اصلا نمیتونم به این چیزا فکر کنم چون تک بعدی هستم اکثرا . و اینکه اصلا مثل بقیه دخترا به فکر لباس عروس پوشیدن و دوست پسر و .. نیستم . همش تو فکر اینم چیکار کنم برا اینده شغلیم و ...
خانوادممم میگن هر گل یه بهاری داره و سنت بالاتر بره خواستگارات سطح پایین تر میشن . ازدواج کن و فشار میارن .
ایا شما تاحالا از اینکه ازدواج نکردید پیشمون شدید.
