از اطرافیان خودم هم بهش میگم که هیچوقت نا امید نشه
یکی از دوستام از ۱۸ تا ۲۳ سالگی کنکور داد و بالاخره ۲۳ سالگی پزشکی قبول شد
یکی ۲۴ سالش بود پرستار بود انصراف داد و فقط یک فرصت برای فرهنگیان داشت که همونم قبول شد توی اون سن
یکی ۲۷ سالش بود از معلمی انصراف داد رفت پزشک شد
یکی از دوستام ۲ سال رو با شرایط بد گذروند ولی سال سومش با انگیزه خوند و قبول شد ، دفترچه شو حتی به ما نشون داد که چقدر انگیزشی نوشته و به خودش روحیه داده
آدمهای زیادی هستن که یهو مسیرشونو تغییر میدن و از نو شروع میکنن من به این آدما نمیگم ضعیف ، این آدما خیلی شجاع و قوی هستن که با وجود اینهمه فشار ادامه میدن ...
حرف هیچکس برات مهم نباشه واقعا نباشهههه... اینا میخوان سنگ بندازن جلو پات وقتی قبول بشی ی طوری دهنشون بسته میشه که دیگه حرفی براشون نمیاد ... ازت خواهش میکنم ۳ ماهو صرف حال خوب خودت کن و توی این یکسال به هیچچچ حرفی اهمیت نده و تو اصلا نیاز نداری به همه بگی هدفت چیه ک میخوای چیکار کنی
گذشتتو رها کن بره و طوری درس بخون که هرروز پیشرفت کنی نه اینکه یهو وسط درس فکر اینکه چرا سالهای قبل قبول نشدم بیاد سراغت و اذیتت کنه ... من خودم این تجربه رو داشتم پس خواهرانه بهت میگم این ۲ ماهه تابستون رو صرف حال خوبه خودت کن و اینقدر برای هدفت بجنگ تا بالاخره بهش برسی عزیزم🌱
خودتو هم کاملا اسیر درس نکن هرموقع دیدی خسته ای برو ی جایی که حالتو خوب میکنه ، به خودت برس و به خودت اهمیت بده استرس کنکور و نهایی رو هم اصلااا تو زمان درس خوندنت به خودت نده .. آروم و رها باش
پادکست انگیزشی و زندگی آدمای موفقو هم زیاد گوش بده اینطوری میبنیی که چقدر با حال خوب درس خوندن باعث پیشرفتت میشه و اصلاا خودتو سرزنش نکن بابت اتفاقاتی که دست خودت نیست هر انسانی مسیر خودشو داره توی زندگی یکی زود میرسه یکی دیر مهم اینه تو مسیر هدفت کم نیاری و با خیالی آسوده به حرکت ادامه بدی🌱