من متاهلم ولی تنهام.شبا کنار دخترم میخوابم هیچ دست مردونه ای نیس ک بخوام بگیرم هیچ اغوش مردونه ای نیس ک با خیال راحت و احساس امنیتو ارامش بغل کنم.کسی نیس از روزمرگیا براش بگم.از صب با دخترم تو خونه مستاجری برا بی پولیو افسردگی دارم روزو شب میکنم چون شوهرم نه ساله داره خیانت میکنه و کساییو داره ک قربون صدقش برن و باهاشون وقت بگذرونه.من ی زن پر حسرتم پر عقده ک همرو شوهرم بهم داده ی زن افسرده پرخاشگر ی مادر بد.من یکیو تو قلبم دوسدارم ک همه جوره ممنوعه اس یکی ک حتی یبارم ندیدمش یکیک از خودم شیش سال کوچیکتره یکی ک شبی ک شوهرم با روسری خفم میکرد نذاشت قرص برنج بندازم.زندگیم خیلی مزخرفه اینا بخشیش بود.الانم pmsام قول افسردگی پاشو گذاشته رو خرخرم
چرا تنها همسرت کجاست
چرا زندگیتو تغیر نمیدی
عزیزم...💔
بیا بغلم🫂
دلت میخواد به عشقت برسی؟
میفهممت💔
مجبوری طلاق بگیری بعدش خودت بری سر کار
خیلی شرایطت سخته...... بیا بغلم که دلت پر از غصه ست....
کاش یه کاری برای خودت میکردی ، یه تغییر اساسی به زندگیت میدادی، دخترت گناه داره....
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
