مامانم از هر نظر بهترین مادر بود و بهم اهمیت میداد و گیر نمیداد و تحقیرم نمی‌کرد شانش مهم زندگیم بودن خانواده با اینکه بدخلقی میکردم و جیغ و داد راه مینداختم ولی صبوری میکرد
حتی یکبارم منو کتک نزد
اما کاشکی نمیذاشت تنها برم بیرون وقتی ۱۴ سالم بود با یه پسری رفتم بیرون و خیییییلی پشیمونم و هنوز خودمو سرزنش میکنم بعد چند سال
اون بیرون رفتن عواقب زیادی داشت
من از نظر مالی و خانواده و همه چی تکمیلم ولی زندگیم خوب نیست فک میکنم زندگیم عالیه اما اینجوری نیست 🥲
مگه چیشد
ببخشید که میپرسم
مگه غلطی کرد؟
بی خیال
ببین به چشم یه قسمت از تقدیر بهش نگاه کن...یه قسمت از زندگی
الانو بچسببب
چیشده عزیزم
فقط بیرون بود یا چی.. ؟
خب بلا سرت اورد؟
بیخیال نشی دیونه میشی گفته باشم نزار مثل خوره بیوفته بجونت این فکر
چیزی نشده یه بیرون رفتی وهر چی بینتون گذشت به خواست دوطرف بود چیزیم از دس ندادی گذشت رفت
مامانم همه کار برام کرده تا الان و هبچی تو زندگبم کم نذاشته
منم حاضرم جونمو براش بدم
ولی دوست داشتم محبت کلامی و زبانی بهم میکرد
یا جلو جمع قربون صدقم میرفت ن اینکه ب تندی باهام حرف بزنه
گاهی ما مادرها اون اقتدارولازمه نداریم متاسفانه
کاش وقتی هم ک میگیم بچه هامون به حرفمون گوش کنن که اخر عاقبتشون خوب باشه به راه بد کشیده نشن
کاش بچه ها متوجه بشن که خوبیشونو میخواییم برای همینع که میگیم این کارو نکن بیرون نرو ووو......
بخودت سخت نگیر
همه از این اتفاقا براشون افتاده...ایندتو بساز
اگر ارومت میکنه تعریف کن،شاید برا بقیه هم درسی بشه
