نگرانيا از اينكه «كجا رفت؟» «با کی رفت؟» يا «تنهام ميذاره؟!»،
تبديل ميشه به اينكه «الان چی حالشو خوب ميكنه؟»
«چطور فرداشو بسازم؟»
«كم خوابيده و خستهست...»
رابطه های با سُتون، انقدر محكمه و به هم اطمينان ميدن
كه نگرانيشون فقط رفاه طرفشونه نه ترس از نبودنش...
