21 ساله هستم و دانشجو
ولی همش تو خونم ، نمیدونم چرا یه مدته نه دوست خوبی دارم نه ارتباط خوبی
اصلا چشمام همیشه مثل آدمای خستس
مامانمم خیلی ناراحته ، میترسم همه جوونیم همینجوری بره و هیچ کاری هم نکرده باشم
دیدید بجاش دخترایی ک هیچی واسشون مهم نیست ؛ قرتین م فقط فکر خودشونن چ شادن همیشه و همه هم دنبال اینجور دختران
من هر دوستم ک اینجوری بود ازدواج کردن الان بهترین زندگی رو دارن شوهرشون هم رو حرفشون حرف نمیزنن
خب برو بیرون
البته منم مث توم همش خونم
منم مثل توام با این حال که درسم ننیخونم و افسرده ام و هیچ پسدی حتی نگامم نمیکنه
دانسجو سهر خودتونین؟
چرا نمیری سرکار؟
یک: هیچوقت خودتو با بقیه مقایسه نکن! دوستات هرطوری که هستن، واسه خودشونن
تو هم باید زندگی خودت رو بسازی به جای اینکه چشمت به دیگران باشه
دو: من ایران نیستم و میبینم اینجا همه دختر پسرهای جوان تنهایی بیرون میاد! تنهایی میرن خرید، تنهایی میان باشگاه ، تنهایی میرن دانشگاه و..... اما ما ایرانیا همیشه منتظریم یه دوست و رفت پیدا شه ما باهاش بریم اینور اونور!!!!! بلند شو خودت تنهایی اول از همه برو باشگاه ثبت نام کن ، باشگاه چنان اعتماد به نفس میده بهت که باور نمیکنی
دوم همیشه برو آرایشگاه برای دل خودت نه دیگران! حتی واسه یه کوتاهی ساده
سعی کن موهاتو رنگ کنی یا ابروهاتو برداری یا یه کار کوچیک واسه اعتماد به نغس خودت
سوم حتما یه کلاس فان اسم بنویس مثل خیاطی یا سفالگری! آدم مختلف زیاد میاد میتونی با آدما معاشرت کنی
و در آخر
این کارا هزینه چندانی ندارن اما روحیه و اعتماد به نفست رو بالا میبرن پس به جای اینکه بشینی بگی چرا بقیه اینطورین ، من نیستم ، سعی کن یه حرکتی بزنی
