سلام به همه
یه سوال خیلی مهم:
چرا بعضی همسرها به محض اینکه ازدواج می‌کنن، شروع می‌کنن به محدود کردن ارتباطات اجتماعی همسرشون؟
خصوصاً دوستانی که از زمان مجردی توی زندگی شون بودن...
اینکه بگن:
با فلانی نرو
این رفت‌و‌آمدا به درد زندگی نمی‌خوره
حالا دیگه باید فقط با خانواده خودمون در ارتباط باشی...
این موضوع هم تو خانم‌ها هست، هم تو آقایون. ولی بیشتر خانم‌ها درگیرش می‌شن.
بیایید با هم مزایا و معایب این موضوع رو بررسی کنیم:
مزایای محدود شدن ارتباطات از نگاه بعضی همسران:
تمرکز بیشتر روی زندگی زناشویی
دوری از آدم‌هایی که شاید تأثیر منفی بذارن
جلوگیری از دخالت‌های بیرونی در رابطه
اما معایبش چیه؟
قطع ارتباط با بخشی از هویت و گذشته‌ی شخص
احساس تنهایی و وابستگی بیش از حد به همسر
نارضایتی عاطفی و خستگی روانی
زمینه‌ساز وابستگی ناسالم و حتی رابطه سمی
به نظر شما:
چرا بعضی همسرها این کارو می‌کنن؟ کنترل‌گریه یا نگرانی؟
آیا ارتباط با دوستان قدیمی بعد از ازدواج باید محدود بشه؟
راه تعادلش چیه؟
منتظرم نظر شما رو هم بدونم
با احترام
