من الان داشجوام دلم میخواد سه سال دیگه که فارغ میشم باز کنکور بدم و تقریبا از همین حالا ها هم شروع کنم واسش اون موقع میشه ۲۴ سالم الانم درسای دانشگاه برام مهمه نمره ها و معدل و فلان
اگه شرایطتون اینجوری بود کلا به عشق و ازدواج و اینجور مسائل فعلا فکر نمی‌کردید نه؟بنظر خودم هندل کردن درس و آینده جدی کنار یه رابطه سخته و از پس هر کسی بر نمیاد
اصلا،عشق و عاشقی رو میذاشتم اولویت آخر
میتونم یه سوال بپرسم
چرا باز میخواید کنکور بدید؟
عالیه
بستگی یه روحیات خودت داره . من زمان کنکور ارشدم یه خواستگار خیلی سمج داشتم . خیلی پولدار بودن و صد در صد به خودشون اطمینان داشتن که ما حتما بله میگیم . بعد رفته بودن همه جا پخش کرده بودن که ما نامزد کردیم! هر روز یکی از دوست و آشنا و فامیل زنگ میزد مامانم تبریک میگفت. حالا هی بگو خبری نیست اصلا . این وسطا من از زمان کارشناسی یه دوست پسر قاطی داشتم از اون غیرتیای حساااااااس 😂 فکر کن این خبرا به گوشش رسیده بود. منم دو هفته مونده بود کنکورم گوشیم رو خاموش کردم خلاااص. اونم فکر کرده بود من شوهر کردم خطم رو عوض کردم . خلاصه ک یه بساطی شد تموم نشدنی . ولی وسط همه این درگیری ها من تو زیرزمین خونه خودمو حبس کرده بودم و درس میخوندم . وای در کل اگه قصدت درس خوندنه کلا دور هر دوستی و رفاقت و آشناسازی و پارتی رفتن و هر چی رو خط بکش . چه دخترونه چه دوست پسر بازی .
دقیقا شما گذشته من هستی. لیسانس که بگیری. دیگه از یه جا نشستن و زل زدن به کتاب و شب امتحان و ... خسته و فراری می شی. فقط دلت می خواد از این محیط دانشگاه و ادم هاش بزنی بیرون. دلت کار رفتنم می خواد. درامد داشتن. این که مستقل باشی و شغلی داشته باشی
دلت یه همدم می خواد. از بی تفاوت رد شدن از کنار مردها خسته می شی. دلت می خواد یکی باشه که دستت بگیره تا دیروقت شب باهاش بیرون بری پیاده روی.
من مثل تو می گفتم لیسانس تموم کنن از اول کنکور می خوانم فلان رشته رو می رم. ولی وقتی لیسانس گرفتم دیدم دیگه حوصله ام نمی کشه. هر چیزی دوره ای داره. دوره اش که تموم بشه بی نهایت برات کسالت بار می شه با همه وجود می خواهی فقط بیایی بیرون و بری تو دوره بعدی زندگیت
آره دقیقا این برنامه منه
امسال فارغ التحصیل میشم و دیگه بهمن دانشگاه تمومه و میخوام همین تابستون برای کنکور سال بعد بخونم و پرستاری بیارم
اول برام مهمه که بتونم به کمک کنکور از این شهر برم
واقعا خسته‌ام از زندگیم
و شرایطم استیبل بشه بعد فکر رابطه باشم
من میتونم هم زمان تو رشته ای که دوست دارم درس بخونم و سرکارم برم(از نظر مالی خانواده میتونن تقریبا ساپورت کنن) ولی متوجه منظورتون هستم
اما بیشتر دلم قدرت و استقلال و پرستیژ اجتماعی میخواد چون بنظرم عشق و عاشقی رو شاید هر زمانی بخوای بتونی برست بیاری اما بعضی چیزا تبدیل به حسرت میشه...
و شاید رسیدن به همون چیز باعث بشه آدمای بهتری هم سر راهمون قرار بگیره
نه
