از یه طرف یه مادر دلش میخواد کنار بچه‌هاش باشه از یه طرف با شرایط اقتصادی الان میخواد کار کنه و با پیشرفت یه آینده خوب برای بچه‌هاش تأمین کنه.به شخصه هروقت پامو از خونه میزارم بیرون که برم سرکار بی اغراق نیمی از قلب و ذهن و روحم کنار بچه‌هام میمونه.نظر شما چیه؟
من ترجیح دادم خونه بمونم
چون کار همسرم جوریه که تا شب نیست و تو شهر غریبم با دو بچه💔
ولی اگه شرایط اوکی باشه عالیه کار کردن
منم همینطور از کارم استعفا دادم بخاطر بچم که اذیت نشه
من انتخابم خونه موندن بود بشدت متنفرم بچه هامو کس دیگه بزرگ کنه بنظرم ظلمه که مادر یا مادر شوهر سر پیری دوباره بخان بچه نگه دارن ... پرستازم ک هرگز
بعدا اون بچه منو با پول و امکاناتی که میخواد میسنجه
قطعا شغل اولویتمه بچه داشته باشم
بچه ها بزرگ میشن و اونوقت آدم احساس پوچی می کنه
بستگی داره بچه هات چندسالشونه
بچه ها بزرگ میشن به شغلت بچسب، من در حسرت شغل دارم میسوزم با دوتا بچه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
