سلام دوستای عزیز نی‌نی‌سایت
خیلی خانم ها سال‌ها با همسرشون زندگی می‌کنن، ولی ته دلشون یه علامت سؤال هست:
آیا واقعاً رابطمون سالمه؟
آیا سالم بودن یعنی فقط دعوا نکردن؟
یعنی فقط وفادار بودن؟
یعنی اینکه خرج خونه رو بده و بیاد خونه؟
یا مثلاً سالم بودن یعنی اینکه بتونی با خیال راحت حرف دلت رو بزنی و نترسی که قضاوت بشی یا مسخره‌ت کنه؟
یعنی اینکه وقتی حالت بده، طرفت بفهمه و کنارت بمونه، نه اینکه بگه: بازم شروع شد..
یا اینکه بتونی توی رابطه رشد کنی، خودت باشی، بدون اینکه مدام ازت توقع داشته باشن یه‌جور دیگه باشی...
من شاهدم که بعضی متاهل ها توی رابطه هستن ولی حس می‌کنن دارن کم‌کم خودشون رو گم می‌کنن...
حالا دوست دارم ازتون بپرسم:
شما توی رابطه‌تون چه نشونه‌هایی می‌بینین که بهتون می‌گه این یه رابطه‌ی سالمه؟
یا برعکس... چی شده که شک کردین که شاید همه‌چی اون‌قدرها هم سالم نیست؟
خوشحال می‌شم نظرات‌تون رو بخونم. گاهی فقط شنیدن تجربه‌ی یکی دیگه، یه چراغ جلوی راهمونه.
