حالم بده از این بلاتکلیفی

اون زمان که مجرد بودم خیلی بهتر و شادتر بودم الان حس افتضاحی دارم خدا لعنت کنه شوهرم رو تا دوباره برگردم به اون دختر شاد و پرانرژی بنظرم محاله 

اگر عاشق واقعی بود به خاطر هوسرانی بمن خیانت نمیکرد و دلم رو نمیشکست اون میدید هربار که خیانتش رو میفهمم چقدر عذاب میکشم اما مثل ی معتاد که نمیتونه ترک کنه بازم تکرار می‌کرد بهش خیلی فرصت دادم خودش التماسم رو می‌کرد خودش بارها قسم میخورد میگفت دیگه از امروز ی زندگی جدید انگار قبلا هیچی نبوده اما نمیتونست رو حرفش بمونه عذابم داد الانم معلوم نیست با چندین نفر تو رابطه هست  خب این که نمیتونست عادت زشتش رو کنار بزاره چرا  اصلا ازدواج کرد و چرا نخواست زودتر تمومش کنه  فقط فقط خودخواهیش زندگی منو داغون کرد البته خودمم مقصر بودم باید زودتر تمومش میکردم به قول گفتنی توبه گرگ مرگه 

ببین مجردیم خوب بود در کنارش مشکلاتی هم تو خانواده بود اما خیلی مشکل حادی نبود و اینکه منم خواستم مثل خیلی ها تشکیل خانواده و زندگی بدم من چه میدونستم اینجوری از آب در میاد شاغل بودم و دانشجو خیلی حالم خوب بود با دوستام بیرون میرفتم یا میرفتیم خونه ی همدیگه اینجوری نبودم که بخوام واسه فرار از زندگی بد مجردی ازدواج کنم اقلا همچین چیزی نبود