یه روزی منم یکی از شماها بودم
با قلبی شکسته، چشمایی خیس و یه ذهن پر از "چرا من؟"
اون روزا فقط دلم می‌خواست کسی منو بفهمه. کسی که حال منو دیده باشه، نه فقط شنیده باشه. تو همین سایت تاپیک میزدم از لحظات بدم میگفتم
هرکی که نصیحتم می‌کرد، حس میکردم از یه دنیای دیگه‌ست
فقط می‌خواستم یکی بیاد که خودش یه‌بار ته این چاه رو دیده باشه
عزیزم باید بگذره دیگه همه طی کردیم این دوره رو
من سه سال پیش نابود بودم ولی الان جوونه زدم دوباره
واقعا شکست عاطفی تلخ ترین حس دنیاست
و من ۴ ساله دارم میسوزم😔
کاش بود و نفس میکشید.
اتفاق دیگه میفته و کاریش نمیشه کرد
زندگیه دیگه پیش میاد تمام این مشکلاتو خوشیا هست میگذره
باید معنا اورد تو زندگی باید جاشو با چیزای دیگه پر کرد
مثل درس
کتاب
فعالیت داوطلبی
کار
هنر
اینا خیلی خیلی کمک کننده ان
من فقط یکبار برای یک نفر گریه کردم بعدش دیگ هرکی رفت رفت مهم نبود برام
حس بدیه که هم دوسش داشته باشی هم نخوای توزندگیت باشه؛)💔
منم تازه بی حس شدم
