اسی تاپیک های گذشته رو خوندم.
مقصر اصلی تو هستی ک همیشه خودتو قربانی کردی.
ببین دختر عزیزم فداکاری کردن برای زندگی بیش از حد تعریفش میشه قربانی کردن خود.
شاغلی.
برو کلانتری ی نامه بگیر برو پزشک قانونی و شکایت و دیه بگیر.تا گوه بخوره دیگه دست بلند بکنه.
سه تا بچه داری و هندل کردن جو خونه سخته ولی تو هم آدمی باید برای بقا و آرامش و احترام خودت بجنگی.
شوهرت دست پیش گرفته پس نیوفته قهر رو گرفته ک تو لال بشی.اینا همه بازی های روانی هست ک داره با تو میکنه. قهر کرده و تو دلت میسوزه و ناراحت قهری.؟ اگر تو از خودت دفاع نکنی و برای خودت احترام نزاری کسی بهت احترام نمیزاره.
قوی باش