سلام دوستان خیلی دلم گرفته کسیو ندارم باهاش دردودل کنم و کسیو ندارم مشاوره بده. من. ۳۲سالمه یه دختر دارم و۱۳ساله ازدواج کردم. از کودکی مورد شکنجه های لفظی. و جسمی پدرم قرار گرفتم. و همیشه با مادرم دعوا میکردن مامانم قهر میکرد می‌رفت. و من بین اونها به خیلی از مشکلات ناراحتی روحی دچار شدم خیلی وقت ها میخواستم خودمو بکشم تا راحت شم تا اینکه با اولین خواستگار. از اون خونه. رفتم. انگار. شبیه فرار کردن می موند برام بعد پدرم با شوهرم و من درافتاد. سر هر فرصت میخواست منو به دادگاه بکشونه واز شوهرم طلاق بگیرم منم سر دامش نیوفتادم میرفتم خونشون منو کتک می‌زد. و سر ظهری منو پرت میکرد بیرون و تا اینکه نرفتم دیگه خونشون. ولی مریض میشن هی زنگ میزنم بیا به ما برس. مادرم قلبش مریضه هی به من زنگ زدن منم از دلم نیومد رفتم. الآنم برادرم کارای پدرمو می‌کنه یهویی بدون اینکه من چیزی گفته باشم یا چیزی بشه پیام های ناجور میزنه. فحش میده. پدر مادرم طرف اونو میگیرن در واقع کلا همشون عصبین. وقتی هم. با پیام های که می‌فرسته نمی‌رم خونشون خوشحال میشه.
الان قطع ارتباط کردم. بعد از چندین ماه مامانم زنگ زده. که سکته کردم. قلبم گرفته.
نمی‌دونم بیا بیمارستان همراه من شو. با اخلاقای گندشون کسی نمیاد دوروبرشون. باز من احمق بخاطر مامانم رفتم بیمارستان ولی قدر منو نمیدونه. منو هر فرض کردن فک کنم
