چجوری با درد رفتن عشقم بعد ۴ سال عاشقی و خاطره و روزای خوب کنار بیام الان سه ماهه گذشته ولی داغش کهنه نمیشه.خیلی دوسش داشتم امید زندگیم امید فرداهام.فدای چشمات بشم .فدای تک تک سلول های بدنت بشم.من ی دختر ورزشکار بودم ساعت شش بیدار میشدم الان نمیتونم برم باشگاه نمیتونم از جام پاشم خیلی بد زمین خوردم.
میترسم هیچوقت نتونم پاشم.همش چشماش جلو چشمم. بوی تنشو یادم نمیره.هرروز صبح از روی عکس سرتاپای بوس میکنم گریه میکنم.اخه ادم چقد میتونه بی رحم باشه
چی شده؟؟
همیشه عاشقت میمونم قول میدم تا آخر عمرم تا وقتی بزارنم توی قبر عاشقت باشم.میدونم همه چی تقصیر من بود تو از خوبی و مهربونی هیچی برام کم نزاشتی نفسم.قشنگترین و بهترین مرد دنیا مردترینم ۴ سال با تو بودن قشنگ ترین روزای عمرم بود
کاش یکی از روزایی ک باهم خوب بودیم و دوستم داشتی تو اوج عاشقی میمردم بخدا راضی بودم بمیرم ولی نبینم تو رفتی.دیگ باشگاه نمیرم آخه هیکلم واسه کی خوب کنم همه ی وجودم
میتونی پاشی نترس
همونطوری که من و خیلیای دیگه پاشدن
