منو خواهرم دوتا شخصیت متفاوت من اراده نداره همیشه نصفه نیمه ول میکنم اما خواهرم فکر میکنه اراده میکنه انحام میده
حالا چرا اینجوری من تو زندگیم هر کاری ک میکردم بزرگتر خونه نه میاورد نمیذاشتن کاری ک باید انجام بدم یا کل علایقمو ازم گرفتن در عوض خواهرم وقتی به مرحله نوجوونی رسید من هزاربار جلو پدرو مادرو وایستادم تا خواهرم شخصیت مستقل بار بیاد همیشه تشویقش میکردم حتی خرجش میکردم روحیسو همیشه سعی میکردم خوب نگه دارم اگه تصمیمی میگرفت حتی به اشتباه من حمایتش میکردم تا بتونه خودش به درک درست برسه پس تربیت خیلی خیلی مهمه