سلام به همگی
عزیزان میخواستم از خودم و این روزا بگم شاید به درد کسی بخوره
من سال ۱۴۰۱ دوقلو مثبت شدم که تو ۲۰ هفته از دستشون دادم.
اینجا زیاد میومدم البته با یه کاربریه دیگه. تا همین چند وقت پیش خیلی تلاش کردم ولی دیگه نشد.
تا اینکه بی خیال شدم و دلمو زدم به دریا و برای فرزندپذیری ثبت نام کردم.
۳ روزه یه پسر کوچولوی ۴۰ روزه قدم رو چشمای من گذاشته و قلبمو پر کرده. به این فکر میکنم که با وجود اینهمه استرس و سختی اگه خودم حامله میشدم اندازه این مرد کوچک دوسش داشتم یا نه.
از اعماق قلبم به این باور رسیدم مادر شدن هر کسی از یه راهیه که اگه انتخابش کنی بردی در غیر این صورت باید چشم انتظاری بکشی
مامانای عزیزم منتظر که میدونم چه روزای سختی رو دارید میگذرونید، براتون ارزو میکنم هر چه زودتر و از هر راهی که دلتون میخواد چراغ خونتون روشن شه.
شما هم برای من دعا کنید بتونم مامان خوبی بشم برای این فرشته ای که خدا بهم رسوندش