من خودم فکر میکنم اگه کسی بازها ذاتشو ثابت کرده و وقتی من مجبور بودم و چون جای دیگه ای رو نداشتم مهمانش شدم بهم توهین و تهدید کرده طبیعتا وقتی اون میا خونه ما منم همونطور باهاش رفتار میکنم. تازه وقتی هم که اومده کلی پررویی کرده و خواسته بین اعضاز خانواده دوری بندازه و خودشو جا کنه. بردی همین منم مثل خودشون رفتار کردم البته بیشتر چون یادم نمیره وقتی بهشون نیاز داشتم باهام چطور رفتار کردن و هنوزم همونطوری هستن و ذاتشونه و میدونم هزار بار دیگه هم بعد استفاده اکه من احتیاج پیدا کنم همون کارا رو میکنن تازه جدا از بدیهای دیگه ای هم که کردن و فک میکنن من خبر ندارم. به خودم اگه بود چنین ادمایی رو که استفادشونو میکنن ولی در عوض ضربه میزنن و حق خوری هم میکنن کلا رابطمو باهاشون قطع میکردم اما متاسفانه دست من نیست و حتی بعضی اعضای خانواده که تحت تاثیرشون هستن جلوی اونا به من حمله میکنن و خیطم میکنن. اما بازم به تردید افتادم که یعنی کار من اشتباه بوده و نباید اینطور برخورد میکردم؟ حرمت مهمان دقیقا حدش چقدره و چکار باید کرد؟
ن خوب کاری کردی
خب مگه چجوری رفتار کردی
شبی که اومدن فرداش رفتم بیرون نه همون روز. یکیشونم هر بار که سلام میکنم جواب نمیده و خودشو به اون راه میزنه برای همین دیگه این پنج شش روز سلام نکردم. قاطی شون تشدم و مث خورشون قیافه گرفتم. بعد یکیشون که دید اینطوریه شروع کرد خواهرم رو به جون من انداخت طوری که جلوشون هی خیطم کرد و من چون نمیخواستم پررو بشن جوابشو ندادم. اما بعد چند بار دیگه مجبور شدم برای اینکه پرروتر نشن با خواهرم جلوشون بحث کنم. تازه فک کن قبلش کلی خواهرمو هم خیط کرده بودن و جلوی بابام بده کردنش و خود خواهرم باهاشون بحثش شد اما واقعا نمیدونم بع ش بهش چی گفتک و چکار کردن که یهو با من چپ افتاد و هر بار رد میشم غیر مستقیم بهم تیکه میندازه. البته کلا خواهرم از قدیم خیلی تحت تاثیرشونه ولی موندم الان که به خودشم توهین کردن آخا چرا طرفشون شده؟
منم دیدم اینطوری ما رو به جون هم انداختن شروع کردم غیر مستقیم تیکه انداختن و گفتم من به جون خانوادم نمی افتم و اونی که این کارو میکنه (خواهرم) ساده ست. اما پررو تر ازین حرفان بازم به کارشون ادامه میدن و طلبکارن. البته تقصیر مامان و خواهرمه که طرف اونان و با وجود اینکه به خود مامان و خواهرم هم توهین میکنن و نمکدون میشکنن بازم احترامشون میکنن و جلوشون منو خیط و خُرد میکنن. خیلی احساس عجز میکنم اینطوری ولی جلوشون خودمو حفظ میکنم. طوری شده که شک کردم نکنه منم که اشتباه میکنم و چون مهمونن نباید این کارا رو کنم. هرچن فقط قصدم اینه که مث خودشون رفتار کرده باشم و هم اینکه از خودم دفاع کنم تا پررو نشن هر چند کلا پرررررو ان.
یه چیزم بگم اینکه کلا مامانم فقط خوبی اونا رو میخواد و با اینکه همه چیز رو میدونه اما همیشه در هر حالتی طرفشونه و این باعث شده این شرایط ادامه پیدا کنه. اما من همیشه طوری رفتار میکنم که فکر میکنم شایسته اوناست. میگم وقتی این همه بدی کردن بهم، وقتی جای دیگه ای رو نداشتم برم برای نصف روز باهام اونطوری برخورد کردن خب چرا باید طوری باهاشون رفتار کنم که با بقیه میکنم. کلا ازین ادمایی ان که همه جوره سوءاستفاده میکنن و همه چیز رو برای خودشون میدونن و حق خودشون میدونن زندگی دیگران رو بردارن برای خودشون و آخرش نمکدون میشکنن نه فقط با ما با همه همینن. و من نمیتونم این رو تحمل کنم
