سلامت روانمو از دست دادم
به شدت توی دانشگاه فعال بودم
شغلم مرتبط نیست الان با رشتم ولی تونستم خرج خودمو تامین کنم تا حدودی
کلا هم خواستگاری نداشتم با این سن
ولی شوهر دوستامو دیدم واقعا توشون مورد مناسب نیست و کلا قیدشو زدم
دوست پسر هم نداشتم تا حالا چون اگه میفهمیدن منو میکشتن
تنها راه نجات خودمم، ببین مهم نیست کدوم دانشگاه میری فقط از همون اول برو سرکار و ارز جمع کن ، معدلتو بالا نگهدار که برای ارشد مهاجرت کنی و بتونی بری پیش تراپیست
من متاسفانه کسیو نداشتم راهنماییم کنه و سر تمکن مالی که به سفارت باید نشون میدادم گیر کردم و حمایت کسیو نداشتم سر همین چند سال گپ تحصیلی خورد بهم و الان مجبورم ارشد ایران بخونم
ولی تو اشتباه منو نکن
تا جدا نشی ازشون ، تراپیست نمیتونه زیاد کمک کنه