۷ ماهه باهمیم. دو طرفس حس
دانشجوییم شرایط ازدواج نیس سنتونم کمه من ۲۱ اون ۲۲
قراره رابطه ی طولانی بشه، سه الی چار ساله و بعد ازدواج اگر دچار تغییر حس نشیم البته
من ک فعلن خاستگاری ندارم داشتمم برام فرقی نمیکرد چون ازدواج سنتی خوشم نمیاد و الانم قصد ازدواج ندارم.
بحث اینه ک درسته ک روانمو و تایممو برا رابطه چار ساله بذارم؟
نه
شاید بی رحمانه باشه اما تو جامعه ای که هستیم خیر
نه. همه دوستیاعاقبت ندارن
چرا همش به تهش فکر میکنی؟ از مسیر لذت ببر
از رابطه ت لذت ببر ولی علنی نکن بزار بگذره شما که خاستکارها برات صف نکشیدن
راستش اگه حست واقعی دوست داشتنه پس بمون و از لحظه لذت ببر اما اگه هدفت آیندس باید بهت بگم معلوم نیس تو آینده چی پیش میاد همه این دوستیا هم اول میگن ازدواج اما بعضیا ازدواج میکنن بعضیام ب ازدواج نمیرسه دیگ خودت باید انتخاب کنی
چرا فکر کردی قراره حتما ۴ سال طول بکشه؟
از کجا معلوم همین فردا نیومد بگه نمیخوام دیگه؟
بعد اون چهارسال رو نری تو رابطه چیکار می‌خوای بکنی؟ تهش که همین تایم رو باید بذارم واسه شناخت خواستگار سنتی یا نه؟
اونش با خودته ولی توی این ۴سال اصلا نذار از خط قرمزات رد بشه امیدوارم بفهمی چی میگم اعتمادی ب پسرای جامعه نیس
نه ، اصلا
خب وقتی میگی خواستگار نداری پس چیزی هم از دست نمیدی اگه باهاش بمونی. سنتم کمه وقت برای ازدواج هست پس نگران نباش به نظرم. درستو بخون رابطه هم کنارش داشته باش تا وقتی ک جفتتون مستقل شدید و وضعیت بهتر شد
