تو خانوادم هیچکی بهم اهمیت نمیده

خوب مثلا اینطور است چیزی بخوای بگن باشه بعدا بعدا یک ماه بگزره بعدا اخه ادم چیزی بخواد بگن نه بهتره تا مسخرش کنند

خوب چکار کنم الان چند روزه فوق العاده جدی ام سلام هم نمیکنم شوخی هم نمیکنم و ندارم حرف اضافه نمیزنم اصلا حرف نمیزنم

یا اینکه به پیشنهادات من اصلا توجه نمیشه اخه من شخصیتی ندارم که پیشنهاد چرت بدم خیلی موقع هها پیشنهادی بهشون میگم حتی گاهی برای خودشون یک ماه بعد میگن هاا فلان فکر رو کردیم ( فکرشون همون پیشنهاد منه تازه یکطوری میگن ها فلان فکر انگار واقعا فکر خودشونه)

اگه بعد من ۴ تا بچه بود شاید ارزش داشتم

کلهوم الان هی میگن بچه بیارین بچه خوبه باید راهکار هم بدن نه فقط بیارین مثلا بگن ارزش همه بچه ها یکی است بگن عدالت یکی است بگن بچه اول و اخر یکی است فقط میگن بیارین 

نماز ، معنویت این ها فکر نکنم تاثیر بده الان داداشم نه معنویت داره نه به کسی کمک گرده میکنه نه ایمان نه نه ورزش میکنه هیچی اما حرفش گوش دارند کلهوم تو خانه ما اینطوری است خواهرم بچه اول برای همین مهمه و یک مقداری قروک عصبی است و چون دختر هم است کلهوم همه ازش میترسند جرعت یک حرف گفتن ندارند داداشم هم پسر بزرگ خانه بهش میگن و باید ارزش داشته باشه اما منه بچه سومی یا اخری هیچ ارزشی ندارم 

من نمیشم من مبارزم 

الان یک گوشی اشغال

میدونم کسی برام جور نمیکنه خودم دارم پول جمع میکنم گوشی جدید بخرم با اینگه پول توجیبی هم بهم نمیدن من سر این یکسال ایپاد اپل جور کردم این گوشی خرابهه و کلی چیز دیگه طوری که دوستام میگن بهت پول کسی نمیده چطوری پول میاری میخری دیگه روش های خودم مثلا کار پژوهشی گروهی ازمایشگاه داریم ۱۰۰ تومان میخوام نمیدونم فلان ۱۰۰ تومان یا گاهی یواشکی پول برمیدارم کلهوم یک سری تاکتیک خودم رو دارم دیشب هم رو روبیکا از چرخانده شانس رایگان ۱۳ تومان گرفتم یکسره پول جمع میکنم

خوب من میدونی هرموقع نظری دادم بعدا ها به حرفم رسیدن التبه نه ۱۰۰ درصد اما ۶۵ درصد رسیدن البته تازگی ها پوز میدهم وقتی حرفی میزنم گوش نمیدن بعدا میفهمن انجام بدن میام میگن دیدن گفتم دیدن درست گفتم این ها 

التبه ۸۵درصد ایده هام خوبه اما فقط اون ها به ۶۵ درصدش میرسند