ببینید من ی چند وقتیه نتونستم زریم خونه مادرشوهرم اینا مثلا ی ماعی میشد که حتی وقت نکردم زنگ بزنم
البته اونا هم هیچ وقت زنگ نمیزنن و خونمون هم نمیان حتی اگر دور از جون رو به موت باشیم میخوام بگم در کل ما هستیم ذرتباط رو حفظ کردیم بعد حس کردم همسرم دوس دذره با خانوادش وقت بگذرونه پریشب گفتم بیا بریم پیتزا بخریم بریم بخوریم خونشون گفت باشه بعد دم پیتزا فروشی شوهرم گفت بذار زنگ بزنم ببینم چند نفرن یکی دو تا هم اضافه بگیریم گفتم باشه
زنگ زد
خب ادامش
اون موقع متوجه شدیم یکی از خواهر شوهرام که با من مشکل داره اونجاست گفتم فلانی کاش ی شب دیگه میرفتیم اما اشکال نداره بریم دیگه چون گفتیم فقط اگر این دفعه حرفی زد تو رو خدا پشت من باش دیگه
از قبل این که راه بیفتیم سمت پیتزا فروشی اوقاتش تلخ شدو لحنش با من تند شد اما اینجا دیگه از کوره در رفت که اره میدونستم تو میخوای باز دعوا راه بندازی و فلان و بیسار من گفتم من چیزی نمیگم اگر اون نگه خلاصه ای قده چیز بارم کرد که نگو اره تو نسازی با همه دعوا داری با هیچ کس نمیسازی همهکارات نقشس گفتم اوکیمن دیگه هیچ وقت پیشنهاد هیچی نمیدم هر موقع خواسی خودت حرکتی بزن برا خونه مامانت اینا از لحاظ خرج و اینا بعد برگشت گفت اره حرکتی بزنم که دعوا راه بندازی
خیلی قلبم شکست بچه ها این حرفو زد اخه ما حتی شده گوسفند بخریم نصفشو همین جور ببریم برا مادرشوهرم اینا و من هیچی نگفتم تو این نداریمون ماهی سه چهار تومن همسرم میده به خانوادش بازم من هیچی نگفتم....
نمیدونم چیکار کنم این همه منو قضاوت الکی میکنه در صورتی که تو سختی ها کنارش بودم غر نزدم اگر خانوادش چیزی گفتن سکوت کردم
نمیدونم چیکار کنم راهی جز ادامه زندگی ندارم به خاطر بچه هام
