چه ها با جان خود دور از رخ جانان خود کردم
مگر دشمن کند اینها که من با جان خود کردم
طبیبم گفت درمانی ندارد درد مهجوری
غلط میگفت خود را کشتم و درمان خود کردم
بیا کانالم کلی شعر هست
چه سوزی ریخت در جانم، فراقِ چشمِ جادویت
که آتش در دلم افکندم و ویران خود کردم
تو را چون جان گرفتم، از جهان دل برکنیدم من
ولی از عشق، بی‌پروا گذشتم، جان خود کردم
مرا با هیچ دردی اینچنین پیوند نبود، اما
به شوقت، درد را هم دوست، مهمان خود کردم
اگرچه گفته بودم بی‌تو آرامم، دروغی بود
که شب‌ها را به یاد تو شبستان خود کردم
🔸 لحن کوبنده و غرورآلود
دلت گر وانمودِ رَستن از من کرد، باور کن
که زخمت ماندنی‌ست، عشق من مرهم نمی‌گیرد
---
🔸 لحن شاعرانه و تلخ
تو گفتی "خوبم و رفتم"، ولی بی‌من چه خاموشی
که آتش را نمی‌بینی، فقط خاکسترم دیدی
---
🔸 لحن کنایه‌دار و بازی با واژه "درمان"
تو گر درمان شدی از من، بگو با دردِ بی‌نامم
چرا شب‌ها به یاد من، نفس را با غمم بستی؟
---
🔸 لحن عاشقانه‌ی عمیق‌تر و پیچیده‌تر
رها گفتی شدی؟ یعنی دل از دریا توان کندن؟
نمی‌دانی که موجم، تا ابد در عمق جانت‌ا
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
41 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
