دختری بودم که اصول با نامحرم ارتباط نداشتم سرم تو درس و کارم بود با نامزدی اشتباه کلی اذیتم کردن
رشته مامایی و فرهنگیان انتخاب شدم نزاشتن برم تا 1 ماه پیش درگیر بودم
بعدش دیگه فرصت زیادی برای کنکور نداشتم
یعنی با 6 ماه عقد دوسال از زندگیم جا موندم
واقعا نتیجه خوب بودن اینه؟چرا اونایی که همه کار میکنن وضعیتشون بهتره
تو خونه نمیتونم یکم احساس ناراحتی کنم چون سریع یقمو میگیرن که تو شوهرم نمیکردی هیچی نمیشدی بیخود بهانه نیار خستم منم حالم بدم نیاز دارم درکم کنن چون خانوادم خواستن ازدواج کردم میخوان خودشون عذاب وجدان نداشته باشن میگن لال شو تو همینجوری هم هیچی نمیشدی
نمیزارن دوباره کنکور بدم میگن اگه بخوای چیزی بشی از همین 1 ماهم میشی
میگن چون همش سرت تو درس بود رود دادیمت شوهر
شاید قصدمون این نبوده اما حرفاشون حالمو بدتر میکنه
حق دارم ناراحت باشم یا نه؟
