خاستگار دارم از همه لحاظ عالیه
پسر داییمه عع بچگی کراش داشتم روش
اما حالا میترسم قبول کنم کلا از ازدواج بدم میاد
همش به خودم میگم حتی اگه زندگی خوبیم داشته باشم نمیتونم حرص روزمره رو بخورم
زندگی خودمون خیلی خوبه ولی بچه ها حتی خودمم کوچیک ترین چیزا مامانمون حرص دادیم(من بیشتر بابت شلختگیم و کنکورم)
یا خود بابام بخاطر ندونم کاریاش
من تحمل ندارم
نمیدونم چیکار کنم
شما هم این خس تاحالا داشتین
با اجازه پدرومادرت فرستادمت خونه بخت
اگر مبدونی پشت وانه داری واسه ایندت و کار داری و تو پیری کسی هست ببرتت دکتر ازدواج نکن
زندگی مشترک مسئولیت داره ،نمیتونی قبول مسئولیت کنی به ازدواج فکر نکن
بعد ازدواج درست میشه ناخودآگاه واقعا آدم رفتارش عوض میشه صبور تر میشه خیلی از جاها سکوت میکنه کوتاه میاد صبر میکنه
بله
منم گاهی ک ب ازدواج فکر میکنم، حس میکنم شاید اونقدرها توانش رو نداشته باشم
ازدواج عنه
ولی ازدواج کن
همزمان با مادر شدن احساسات هم تعدیل میشن و با زمان و مکان سازگاری پیدا میکنن .
این ترسو همه داشتن و دارن
حتی خیلیا الان تو زندگی متاهلیشونم باز از این موارد میترسن
عادت میکنی
زندگی همیشه فراز و نشیب داره
کلا اگه تو یک حیطه فکری فرهنگی اقتصادی باشین خانوادها تعامل خوب داشته باشن
و کمی پشتوانه و عشق مشکلی نیست
همیشه تو هر مرحله از زندگی باید توانایی و مهارت مسایل زندگی رو داشته باشی مجرد هم زندگی کنی چالش خواهی داشت
ازدواج بد نیست
در جوانی ازدواج کن سن مناسب برین سف و عشق و حال چیش بده
مثبت نگاه کن تا مثبت پیش بره برات
خوشبخت باشی
