برگشتم مجبور شدم
میدونی پدرومادرم پشتم بودن قبول کردنم
ولی بچه هام خیلی سروصدا میکردن اینام خیلی اذیت میشدن آپارتمانیه وکوچیک خونشون
من خودم کم آوردم واقعا سخت بود
بچم کوچیکه نمیشد برم سرکاری
سه سالشه ووابسته
خلاصه نشد که نشد
باید پول داشته باشی پول حلال مشکلاته وقتی بچه داری دیگع نمیشه بدون پشتوانه
اگر بچه نداشتم میرفتم سرکار راحت بودم یا حداقل طلایی چیزی داشتم که نه
وقتی اومدم خونم شوهرم فقط میخندید منم خندیدمو تموم بعدشم گف ازت راضی نیستم چرا رفتی منو تنها گذاشتی من میرم سرکار و.....
عزیزم خوب کردی برگشتی هیشکی واست نمیمونه جز شوهرت حتی اگ بزنه هم تقصیرخودمونم هست ب مردا نباید جیزی گفت هرچی گفت بگو چشم اصلا بخث نکن
من خودم دعوامون شد ب پدرم زنگ زدم اوضاع بدتر شد باهم بگو مگو کردن دشمن شدن باهم
خلاصه ک حکمتش این بود ک فهمیدم ب هیشکی نباید حرفامو بزنم دیگ ازاین ببعد کتکم خوردم دم نمیزنم چون خودمم تقصیر دارم فرداش از دلم درمیاره ماآشتی میکنیم ولی شوهرم ی عمر درنظربقیه بدمیشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
26 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
