حقیقتش من خیلی ناامید میشم و از دنیا بدم میاد حتی اگه طرف غریبه بوده باشه هم ناراحت میشم 🥺 از طرفی خیلی ترس از دست دادن عزیزانمو دارم 🥺ترو خدا بگین چیکار کنم با این افکار لعنتی
وای منم همینطوریم
منم همینطورم
شاید طبیعی باشه
منم تا یکی دوساعت ب هم میریزم باز فراموش میکنم
نه... من اتفاقا ناامید نمیشم. از اینکه اون ادم دیگه پیشمون نیست و دیگه نمیبینمش ناراحت میشم اما وقتی میدونم روحش وجود داره هنوز و فقط جسمش پیشمون نیست اتفاقا ارامش می گیرم. من اخیرا بابابزرگم فوت شده .
عزیزم این حقیقته ک دنیا بی وفاست و هیچکس جاودان نیست
ولی ب اینم توجه کن ک امام علی میفرمان: جوری زندگی کن ک انگار قراره هزارسال دیگه زندگی کنی( امیدوارانه)
و جوری زندگی کن که انگار قراره همین فردا بمیری(حساس بودن ب گناه ونداشتن حب دنیا)
من اگه بفهمم آشنا مرده تا چند وقت از روحش میترسم☹️
ترس از دست دادن عزیزانمم دارم
فک کنم همه همینجوری ان
اتفاقا اینکه میدونم روحش وجود داره ، حالم بهتر میشه... اگر فکر می کردم کلا نیست و نابود شده و روحی در کار نیست و خلاء هست و پوچ پوچ میشه انقدر غصه میخوردم که نگو. اما همین که میدونم روحش یه جاییه که بعدا منم قراره برم اونجا ،غم نبودنش رو برام سبک میکنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
9 ثانیه پیش
9 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
