با فرض درست بودن علمي اين مطلب
يادم مياد يكبار به يكي از ساختمانهاي نگهداري كودكان سر زديم يكي از همراهان نوزادي رو در اغوش گرفت ك در روزهاي اول تولدش بخاطر نقص نه چندان بزرگي رها شده بود وقتي ما رفتيم ب ديدارش هنوز يكماهه نشده بود اين همراه با تمام وجود نوزاد رو در اغوش گرفت و گفت اين نوزاد طعم اغوش مادر رو نچشيده و تنها كاري ك از دستم بر مياد همينه و راست ميگفت
گاهي فقط يك اغوش يك لبخند يك نگاه نه فقط ب لحاظ رواني بلكه ب لحاظ علمي تا اين حد تاثير گذار هست و دريغ نكنيم