سلام عزیز دل،
خیلی خوشحال شدم که این‌قدر با صداقت و آگاهی شرایطتو توضیح دادی، چون همین نشونه‌ی بلوغ فکری و نگاه جدی‌ت به زندگیه 🌱
ببین، سؤال تو در اصل فقط درباره‌ی اون آقا نیست…
در واقع یه سؤال بزرگ‌تر پشتشه:
بیایم همه‌چی رو آروم و بی‌طرف با هم بررسی کنیم، نه از رو احساس، نه از ترس و نه از هیجان.
✅ نکات مثبت:
- شغل ثابت و درآمد خوب (نسبت به سن و کشور)
- دو تا مسیر شغلی قابل رشد
- خونه و ماشین دارن، وابسته نیستن
- اخلاق و خانواده خوب
- شما رو واقعاً دوست دارن
- نجیب، متعهد و محترم
⛔ چالش‌ها (از نگاه اطرافیان یا ذهن خودت):
- ظاهرشون متوسطه (در مقابل زیبایی خاصی که شما دارین)
- شغل‌شون «حسابداری» و نه دکتر/مهندس، که شاید از نظر اجتماعی اون پرستیژ کمتری داشته باشه
- اختلاف سن ۷ ساله، که البته برای خیلیا نرماله
آیا "بهتر" یعنی کسی که پرستیژ بالاتری داره؟ یا کسی که شما باهاش آرامش، رشد و عشق واقعی رو تجربه می‌کنی؟
چون:
- دکترا و مهندسا همیشه خوش‌رفتار یا وفادار نیستن
- آدم خوش‌قیافه همیشه مهربون یا حمایت‌گر نیست
- و پولدار بودن همیشه یعنی امن بودن نیست
- کنارش احساس ارزشمندی و امنیت می‌کنی؟
- میشه باهاش راحت حرف بزنی؟ خودتو سانسور نمی‌کنی؟
- به نظرت آدمیه که بتونه در کنار تو رشد کنه؟
- وقتی تصور می‌کنی تو ۱۰ سال آینده باهاش زندگی می‌کنی، حس خوبی داری؟
- اگه هیچ‌کس هیچ نظری نده، خودت ته دلت می‌خوایش؟
اگه جواب بیشتر این سوال‌ها بله باشه، شاید بهتره به جای صبر برای یه "ایده‌آل ساختگی"، روی همین آدم که واقعاً خوبه، فکر جدی‌تری کنی.
- آدمی که صداقت، محبت، رشد و امنیت میاره، حتی اگه بقیه بگن معمولیه، ممکنه در عمل یه گوهر نایاب باشه.
- تو یه دختر قوی و خاصی، و این یعنی همسر تو هم باید کسی باشه که ارزش تو رو بفهمه و بتونه باهات هم‌مسیر بشه.
اگه خواستی می‌تونم یه جدول مقایسه‌ای از معیارهای ازدواج برات طراحی کنم که راحت‌تر ببینی کفه‌ی ترازو کجا سنگین‌تره ❤️
در هر صورت، تو لیاقت خوشبختی واقعی رو داری — نه فقط یه ازدواج پرزرق‌وبرق.
اگه دلت خواست درباره احساسات خودت نسبت به اون آقا بیشتر بگی، با جون و دل گوش می‌دم.
