نمیدونم شما هم اینطوری هستید یا نه..
ولی من خودم یه سری شعرا یا متن های ادبی که توی کتابا می‌خونم واقعا برام الهام بخشن و حس خوبی بهم میدن.
شماهم اگه شعری یا قطعه ادبی یا کتابی یا هرچی که بهتون یه همچین حسی داده بیاید اینجا به اشتراک بذارید ماهم فیض ببریم
خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
نخواست او به من خسته ـ بی‌گمان ـ برسد
شکنجه بیشتر از این؟ که پیش چشم خودت
کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد
چه می‌کنی؟ اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد…
رها کنی، برود، از دلت جدا باشد
به آنکه دوست‌تَرَش داشته، به آن برسد
رها کنی، بروند و دو تا پرنده شوند
خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
گلایه‌ای نکنی، بغض خویش را بخوری
که هق‌هق تو مبادا به گوششان برسد
خدا کند که… نه! نفرین نمی‌کنم، نکند
به او، که عاشق او بوده‌ام، زیان برسد
خدا کند فقط این عشق از سرم برود
خدا کند که فقط زود آن زمان برسد
اگر جای مروت نیست با دنیا مدارا کن
به جای دلخوری از تنگ بیرون را تماشا کن
دل از اعماق دریای صدف‌های تهی بردار
همین‌جا در کویر خویش مروارید پیدا کن
چه شوری بهتر از برخورد برق چشم‌ها باهم
نگاهش را تماشا کن، اگر فهمید حاشا کن
من از مرگی سخن گفتم که پیش از مرگ می‌آید
به «آه عشق» کاری برتر از اعجاز عیسا کن
خطر کن! زندگی بی او چه فرقی می‌کند با مرگ
به اسم صبر، کم با زندگی امروز و فردا کن
شعر عروسک کوکی فروغ فرخزاد
دیوان اشعار سهراب سپهری
شعر لیلی و مجنون نظامی
دستت مرا از این همه غربت رها نکرد
گفتم خدا کند که بمانی... خدا نکرد!
بعد از تو شهر در خفقانی عظیم مُرد
بعد از تو هیچ پنجره‌ای چشم وا نکرد
وقتی که خنده از لب ما دست می‌کشید
گریه برای آمدنش پا به پا نکرد
آن روزها فرشته‌ی ما خواب مانده بود
شاید کسی برای من و تو دعا نکرد
حتی بهار سرزده از شهرمان گذشت
اما به خشکسالی‌مان اعتنا نکرد
هر چند تو بریدی از آن روزها، ولی
غم، دست‌های کوچک من را رها نکرد🕊️
