کسی که سعی میکنه براساس خواسته ها و نیاز ها و دوست داشتنی ها و احساسات شما بهتون محبتی بکنه
یا کسی که سعی میکنه بهترین خیر خواهی که بنظرش می‌تونه براتون انجام بده رو اجرا کنه و اونجوری که تشخیص میده بهتون محبت کنه
بنظرتون کدومش دوست داشتنی تره یا کدومش مفید تره؟
به نظرم دومی
طبق گفته مولانا دومی بهتره
صددرصد اولی
چون دومی تشخیص طرف و امکان داره اشتباه برا من تشخیص بده
اولی
اولی
چیزی که من در اون لحظه نیاز دارم و احساساتی که دارم تجربه میکنم بهم محبت کنه
شاید دید اون با دید من فرق داشته باشه برای همین تشخیص و صلاح اونم نادرست باشه
اولی
مادر من ی مقدار دومیه خودش هر کمکی صلاح بدونه میکنه خیلی حاها ک لازم نیس کمک میکنه، ولی ی جا ک واقعا خودم کمک بخوام میگه مگه من کلفتتم
