لطفا تاپیکو نترکونید صرفا این حرف خودمه
دعوای پدر مادرم واقعا منو اذیت میکنه هی قسم میدم میگم امتحان دارم گوش نمیدن،شاید اگه یتیم بودم شرایطم بهتر از این بود، اونقدر دعوا کردن که آخر دیروز خودم از بس حرص خوردم مریض شدم راهی درمانگاه شدم،کاش راهی بود از دست اینا فرار میکردم،اما کسیو ندارم دارم تاوان چیو میدم منی که همیشه لبخند می زدم حالا دارم با اشک تایپ میکنم هزار بار قسم دادم که بابا جان من امتحان دارم اصلا انگار نه انگار هر حرفی بهم میزنن😭😭😭💔
والا منم حسرت اینوااروزمرگم دارم یبارعکس مامانموببینم
بله منم قبول دارم خدا صبرت بده
اره بخدا.من دخترداییم یتیم ،همه براش دلسوزی میکنند.ولی من تو دلم میگم زجری که من از داشتن پدر مادرم میکشم ،یک درصدش دختر داییم نداشت...خیلی دلم برای خودم میسوزه،واقعا بهم ظلم میکنند و دهنم خاموش و نمیتونم هیچی بگم.
حالا مامانم میگه بچه طلاق موفق ترن
نمی دونم ولی هر دوش خیلی خیلی سخته امیدوارم مشکلات پدر مادرت حل بشن
از طرفی دلمم براشون میسوزه میگم خدایا سایه شون بالا سرم باشه اما وقتی میبینم اونا منو درک نمیکنن واقعا از درون آتیش میگیرم شاید یتیم بودم از اول این همه درد نداشتم شاید کسی منو بخاطر والدینم مسخره نمیکرد
