لطفا زیر سی سال نظر نده
خانما من ۳۵ سالمه. متاهلم. شوهرم مرد خوبیه. از نظر اخلاقی و مالی اوکی ایم دستمون به دهنمون میرسه. البته هیچکس از پول بیشتر بدش نمیاد
من خودم دکترای فیزیک دارم و دبیر فیزیکم. چند وقته یه حسی تو وجودمه انگار اون جایی که باید باشم نیستم. دلم برا روزایی که درس میخوندم برا موفقیت تلاش میکردم تنگ شده. الان خیلی همه چی یکنواخته. حس میکنم چند ساله هیچ رشدی نکردم
شما بودین شروع میکردین کار کردن رو مقاله و فوق دکترا و... و تلاش میکردین برا هیات علمی شدن؟ یا نه به همینی که هست رضایت میدادین و بیخیال میشدین؟
