سلام من بیست سالمه مجردم ، از شرایطم بخوام بگم دانشگاه نرفتم بعد از دیپلم رفتم آموزشگاه خیاطی ثبت نام کردم که یه هنری یاد بگیرم ولی بعدش گیر کردم چون حرفه ایه که باید خرج کنی و من خانوادم جوری نیستن که بخوان خرج کنن ، خودم دست بکار شدم رفتم تو تولیدی کار کردم دوازده ساعت در روز کار کردم بدون بیمه و هیچی اخر ماه بهم یه تومن داد منم دعوام شد اومدم بیرون ، دیگه هم حوصله ادامه دادن خیاطی و التماس خانوادم واسه پول دادن بهم رو نداشتم خیلی حالم بد بود و تو خونه هم مثل یه خدمتکار ازم توقع میرفت تا اینکه یکماه پیش یه شرکت خیلی معتبر که همه میشناسن استخدام شدم واسم مثل معجزه بود و مزایا و حقوق و بیمه و سرویس و غذا و همه چیز داره الان یکماهه رفتم سر کار سختی کار خیلی زیاده از ساعت دو نیم ظهر تا یازده نیم شب کاملا ایستاده کار میکنم و کار سخت از طرفی کارفرما ها خیلی سختگیری میکنن و اذیت میکنن واقعا دو دلم نمیدونم بمونم یا نه اگه نمونم باید دوباره تو خونه و بی پولی اذیت بشم اگه بمونمم باید کلی حرف بخورم و تحمل کنم ، اگه شما بجای من بودید چیکار میکردید
تحمل می کردم
۲۰ هنوز خیلی وقت هست اولین کاری میکردم یه کاردانی میخوندم هر رشته ای که شده مهمه هر دانشگاهی
تا پیدا شدن موقعیت بهتر تحمل کن
دنبال کار دیگه ای بگرد همزمان
میموندم. چون بی پولی و دست رو دست گذاشتن فلیده نداره . درسته سخته درک میکنم ولی بنظرم بی پولی سخت تره .و سعی میکردم با پولی که در میارم یه مهارتی یاد بگیرم که کسب درامد ازش آسون تر باشه مثل کامپیوتر
اگه خیلی نیاز داری تحمل کن هم زمان دنبال کار دیگه بگرد به همچین دخترایی افتخار میکنم آفرین بهت که زحمت می‌کشی♥️👏👏
خیلی دلم میخواد با یه ادم خوب ازدواج کنم زندگیم دست خودم مستقل باشه اما واقعا اصلا هیچکس حتی دورم نیست
مدرک خیاطی از فنی و حرفه ای گرفتی؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
