عوامل

عوامل مؤثر بر دمای جوش:

1. فشار: رابطه مستقیم با دمای جوش دارد (با افزایش فشار، دمای جوش افزایش می‌یابد).  

2. جرم مولکولی: با افزایش جرم مولکولی، دمای جوش افزایش می‌یابد.  

3. پیوندهای بین مولکولی (مثل پیوند هیدروژنی): باعث افزایش دمای جوش می‌شوند.  

4. استخلاف (جایگزینی اتم/گروه به جای هیدروژن): معمولاً دمای جوش را افزایش می‌دهد.  

5. شاخه‌دار بودن مولکول: ترکیبات شاخه‌دار دمای جوش کمتری نسبت به ترکیبات خطی دارند.  

6. ناخالصی: 

   - اگر ناخالصی‌ها فرار باشند، تأثیر قابل‌توجهی بر دمای جوش دارند. ناخالصی‌های با دمای جوش مشابه، تأثیر ناچیزی دارند. تأثیر ناخالصی بر دمای جوش معمولاً کمتر از تأثیر آن بر دمای ذوب است.  

تصحیح دمای جوش: دمای جوش یک ثابت فیزیکی مهم است، اما به فشار محیط و ناخالصی‌ها حساس است. وابستگی به فشار: دمای جوش باید در فشار استاندارد (۷۶۰ mmHg) گزارش شود. در فشارهای دیگر، نیاز به تصحیح دارد.  

روش تصحیح: از جداول یا روش‌های تجربی برای محاسبه تصحیح استفاده می‌شود. مثلاً برای هر ۱۰ mmHg اختلاف فشار، مقدار مشخصی به دمای جوش اضافه یا کم می‌شود. انحرافات جزیی (مثلاً ±۵ mmHg) معمولاً نادیده گرفته می‌شوند. 

*اندازه‌گیری دمای جوش برای بررسی خلوص مواد، به دلیل حساسیت به فشار و ناخالصی‌ها، کمتر از اندازه‌گیری دمای ذوب دقیق است. 

نکته: فشار، جرم مولکولی، پیوندهای هیدروژنی، و ساختار مولکولی بر دمای جوش تأثیر می‌گذارند.  

 برای گزارش دقیق دمای جوش، تصحیح بر اساس فشار محیط ضروری است.