نمیدونم چرا وقتی میان این حس رو دارم خصوصا وقتی مادر شوهر میاد و یجوری رفتار میکنه انگار خونه خودشه
مثلا من در اتاق هارو میبندم دوست ندارم کسی بره توی اتاقام به بهونه تلفن زنگ زدن اونجا کنجکاوی کنه ولی مادر شوهرم وقتی میاد میره حتی در رو هم میبنده و حدود یساعت اونجا میمونه و من دوست ندارم اینطوری نمیدونم چطور بهش بفهمونم
یا مثلا وقتی یچیز جدیدی خریدم خیلی سوال میپرسه درموردش ادمو کلافه میکنه دست آخرم میگه مثلا دخترم فلان چیزو گرفت ایقد قشنگ بود تو انگار جنسش خوب نیس یا...
نمیدونم جوابشو چی بدم
دوست دارم واکنش نشون بدم که این رفتارت منو اذیت میکنه ولی بعدش از واکنش همسرم از اینکه ناراحت بشه میترسم
اره چون اصلا براشون مهم نیس من صاحبخونه خونه هستم یا نه کاملا یهو و بیخیر میان درو میزنن
خونه ام نباشیم کلید از شوهرم میگیرن میرن میشینن تا ما بیایم😊
چندین ساله
نه من اینجور نیستم
خونه رو اونا خریدن یا پول رهنش اونا دادن؟
واقعا میره تو اتاقات درو میبنده
نه اصلا
اتفاقا بیشتر فکر میکنم خونه خودمه
چه آدمای بیخودی پیدا میشن خداروشکر که مجردم اه
نزار ببین
بگو یادم رفته قیمتشو
بحث و عوض کن
برات مهم نباشه نظرشون
اگ میگه گرون گرفتی قیمت و بگو یادم نیست چن تا باهم برداشتم نفهمیدم چقد شد
ببخشید فقط عنوان رو خوندم
من مادرشوهرم بحدی رئیس بازی درمیاورد ک تو خونه خودم ک اون توش نشسته بود و من هم طبقه بالاش بودم هیچوقت حس خانوم خونه رو نداشتم کلید رو ب همه داده بود هرکی میرفت میومد حتی وقتی خودش نبود خیلی حس بدی تو اون خونه داشتم
عاشق اون روزیم ک کامل تخریب بشه وایسم نگاه کنم
