همه میگن بهترین سن نوجوونیه اما شده بدترین سن زندگیم
حس میکنم همه رو از دست دادم انگار نامرئیم تو کلاس هیچ کس دوستم نداره پیشهرکس میشینم بهم میگه پاشو آخه مه من چه فرقی با بقیه دارم
به مامانم میگم به جا اینکه باهام همدردی کنه میگه به خاطر خودته که همیشه لالی پیش مردم😭😭😭😭
دیگه با چه امیدی زندگی کنم وقتی مامانم هم تخریبم میکنه؟
اردو یاسوج گذاشتن نمیدونم برم یا نه
قبلش رفتم مشهد اونجا به خودم گفتم این دیگه آخرین باره که میام اینقدر که بهم سخت گذشت مث یه سال بود
ولس ایندفعه نمیدونم برم یانه