دلم میسوزه

برای کسی که زندگیشو به امید ف.ا.ل ( فرقی نداره چه مدلی، حتی حافظ و استخاره های بیجا ) میگذرونه و حواسش نیست سرمایه اش زمانشه، نه حدس و گمان و تخیل و تصور...