من همانم که سوخت بالم
شمع دور ز من است میدانم
من ز دوری سوختم ای جانا
دور باشی و بسوزی حرف است
شرط ما در قدم عاشقی
یک گل و یک دانه نبات و نقل است
کوه را در دل کوهی رفتن
ثمرش یک عمر وفا نامرد است
فرصت عمرم گذشت و گوهرم را باد برد
سوختم در حسرت و خاکسترم را باد برد
در هجوم سرکشِ غمهای بی حد لِه شدم
شانه ات را دیر آوردی، سرم را باد برد
قامت سروی بُدم وقتی که رفتی از برم
حلقه ی انگشت های لاغرم را باد برد
وقت غم بر کوه گَر انداختم ...
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
