من مجرد بودم و دوسال پیش بخاطر عشق به شوهرم قبول کردم زنش بشم بچه هم قرار بود تا هفت سالگی با مامانش باشه اما نمیخواد بچه رو اون مادر قضاوت نمیشه
ولی من دارم مثل بچه خودم بزرگش میکنم سر مسایل کوچیک قضاوت میشم
از صبح باهم بازی کردیم ناهار خوردیم خسته شد الان بغلم خوابه
کاش بقیه رو قضاوت نکنیم دل نشکنیم
چند سالشه بچه؟؟
کار هر کسی نیست...من بار ها گفتم به کسایی که می خوان با همچین شرایطی ازدواج کنن...من خودم با مرد بچه دار ازدواج کردم و کاملاً راضیم از روی خواسته ی خودم هم بود نه اجبار و تحت فشار شرایط اما عقیده ام اینه کنترل زندگی امثال زندگی ما سخته خیلی.
خوب خودت خواستی زن آدم بچه دار بشی
نه منتی هست و نه چیزی
خدا خیرت بده انشالله شوهرت و بچه قدر بدونن
آخی.
خدا عمر با عزت بهت بده
به حرف بقیه اهمیت نده
چندسالشه؟
واقعا نمیتونم قضاوتت کنم
چون خودمم بهش فکر میکنم اصلا راحت نیست بچه کسی رو بزرگ کرد.
حتما دل بزرگی داشتی و پاداشش هم خواهی گرفت.
مثلا سر چه مسائلی بهت ایراد گرفتن؟ شوهرت یا خانواده ش؟
قضاوت نکنیم مال کسیه که خودش چیزی تعریف نمیکنه ,دیگه وقتی موضوعی رو تو فضای مجازی مطرح میکنین بقیه هم نظر میدن حالا خوب یا بد.نمیشه اسمشو گذاشت قضاوت
ماشالله ایرانیها یه لول دیگه اند دختر مجرد هزار عیب میذارن و خودشونم که گند اخلاق و چرا پشیمانی عزیزم ؟؟
