یه بیت شعر مهمونم کنید

     من خود بلای خویشم از خود کجا گریزم!                                                                                                        ‌‌       🔴❌️درخواست دوستی قبول نمی کنم❌️🔴                                                                                                                           

اکانت واگذار شد

اکانت واگذار شد

راجب من میخوای بدونی 👈😎من ی کنکوریم امسال میخوام حق خودمو بگیرم با امید ب خدا و تلاش خودم 😍دوتا آرزو بزرگ توی دلمه ک میخوام هرچی زودتر بهشون برسم و برم سراغ آرزوهای بعدیم 🤩الان ک داری امضامو میخونی میشه برام آیت الکرسی بخونی ک ب دانشگاه مورد علاقم برسم❓❓👀تیکرمم بارداااااری نیست هدف روز کنکوره🌱

زندگی چیست .خون دل خوردن اولش رنج آخرش مردن.کی گفته سفید شدن مو ارثیه .سفیدی موهام حرصیه

زندگی چیست .خون دل خوردن اولش رنج آخرش مردن.کی گفته سفید شدن مو ارثیه .سفیدی موهام حرصیه

من از یک شکست عاشقانه می آیم . بگذار همه برای این اعتراف تلخ سرزنشم کنند .شکست نه برای پنهان کردن است نه برای پنهان شدن .می گویند از صبح بنویس . از آفتاب و من چگونه از خورشید بنویسم وقتی تمام وقت . باران پنجره ی چشمانم را شسته است . همه دلشان نقش های مثبت می خواهد و آدم های خوشحال . اما من گمان می کنم این خیلی خوب است ک نمی توانم ادای آدم های خوشبخت را در بیاورم .بی ستاره ام و زرد با طعم معطر پاییز .ک حضورش تنها معجزه ی لحظه های تنهایی من است . قیمت وفا شاید گران تر از آن بود ک بهانه ی دوست داشتنی زندگیم از عهده ی داشتنش بر آید . سقف اعتماد تعمیری ست . مدام چکه می کند .آغوش ترانه ها همچنان از عطر تن او ک باید پر باشد خالی ست .نمی توانم باورش کنم نه رفتنش و نه ماندنش را .مهم نیست تمام سرزنش ها را می پذیرم به بهانه ی تولد حقایق غم انگیزی ک درد را به درد می آورد و آتش را می سوزاند . خلاصه غم سنگینی ست اگر سر نخواستن دلی دعوا باشد . اما همیشه حق با برنده ها نیست . می شود در عین بازنده بودن سر بلند بود و او را از کوچه پس کوچه های دنیا گدایی کرد . قرار بود حقیقت را بگویم سخت ست . بی علاج ست . دانستنش آدم را کم کم می کشد . گریه ی شبانه می آورد . اما همین است خبر کاملا ناگوار و واقعی ست ....اون یکی رو جز من داشت ....سکوت می کنم تا ب خاک سپردن آخرین خاکسترهای آرزوی بر باد رفته ام آبرومندانه باشد . گریه می کنم باشکوه . مثل اقیانوس . بلند مثل اورست . او نمی شنود و نمی داند که ماه . خوشبختی مشترک همه ی بی ستاره هاست . یک سوال کوچک می ماند برای پرسیدن از کسی که بی پاسخ ترین سوال فکر آشفته ی من است .... چی کار کرد این دل سادم .... که از چشم تو افتادم ؟؟؟ ...اینقدر روز و شبامو خونه ی ستاره کردی.... ک ب یادم نمی مونه نامه هامو پاره کردی....