من دارم زندگی میکنم چون خدا خواسته تو این دنیا باشم.دنبال حکمت خلقتم هستم که خداروشکر پیداش کردم وبرای اون دارم با امیدواری و شادی زندگی میکنم و سختی هارو هم تحمل میکنم
من زندگی را خیلی دوست دارم
ادمها طبیعت خانواده کارم خلاصه هرچیزی که تو دنیا هست من دوست دارم
خودم .مگه خودم چمه
به عشق تمام کسانی که دوسشون دارم وجزو اولویتای زندگیمن
خیلی چیزا .اماچرا الان دلم گرفت وحس ناامیدی بهم دست داد😢😢
همسرم....نگاه تو بهم انگیزه میده/خدا تورو واسه من آفریده❣
در کل به من واسه خودم انگیزه میتراشم😬😬
من باید قبل مردنم
دیوار و معبد معلق چین
تاج محل
جزایر هوایی
کنسرت یانی
با پسرم برم.
تا نمردم امیدوارم به این ارزوهام برسم.
منم بچم و خانوادم
من چون میبینم همسرم واقعا واسه زندگیمون تلاش میکنه منم انگیزه میگیرم
خانوادم و پسرم
ولی بجز اینا هیچ انگیزه ایی ندارم روزهای تکراری رو سپری میکنم نمیدونم ب امید چی؟؟
خیلی آدما و آرزو هام بهم امید میدن، اولش پسرم و شوهرم، و خدمت به مادرم هست، دوم رسیدن به آرزوها م و چیزایی که میخوام
همش درحال برنامه ریزی برای آینده و کارهای جدیدم
شوهرم تازگیا هم دخترم.مگه بدون عشق و محبت میشه کنار هم بود .؟
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
