مثل من من از ۱۹ ،۲۰ سالگیم همیشه با لدمهای ۴۰ تا ۵۰ سال دوستی میکردم آدمهای مثل دکتر پروفسور کارخانه دار کارآفرینان نویسندگان برترین سازندگان برترین و معروف ترین وکلا مربی های فوتبال حتی با دوتا از معروفترین مربی های تیم‌های ایران ارتباط نزدیک صمیمی دارم
همیشه ازشون یاد گرفتم
ازم انتقاد کردن عیب هامو بهم نشون دادن کمکم کردن خیلی بی چشم داشت بهم یاد دادن منو خیلی کشیدن بالا خیلی منو شیر کردن که برم جلو زندگی حقمو بگیرم
همیشه جاهای لاکچری و گرون میبردنم همیشه دوسم داشتن خدا همیشه حفظشون کنه
در عوضش یه سری آدم گداشنه مثل بعضی فامیل ها مثل زن عمو ها زن دایی به خون من تشنن بی دلیل مدام و همیشه میگن تو زشتی تو هیچ گهی نیستی تو هیییچی نیستی
مدام منو تحقیر میکنن مدام از آدم طلب دارن و اگه کاری براشون نکنم عین دشمن جلاده میشن مدام طعنه تیکه کنایه و تحقیر ضمن حرفاشونه
مدام میخان بهم زخم بزنن مانع پیشرفت من بشن هرچی که بگی حتی زمانی که میخواستم درس بخونم خالم به معنای واقعی خودشو پاره کرد که من نزارن خانوادم درس بخونم که رشته اش الکیه درسش بدرد نمیخوره حیف پول اینا که میرن خرابن بی عفتن هرچی حرف زشت بود هزاربار زد هرچیییی خدا لعنتشون کنه که این فقط یک درصد از بدی هاشون و بخل و کینشون هست
