تو پایتخت امشب بنظرتون حق با کی بود

ندیدم

شاید اگه همسن نقی بشیم حق به اون بدیم....

بنظر منم حق با بهتاش

جفتشون

ببین لحظه لحظه بهتاش رو زندگی کردم کااااملا بهش حق میکردم و درکش میکنم

مامانش هم عین مامانم..

من از فصل ۵ طرف بهتاش بودم

نقی مخصوصا فصلای قبل خیلی زور میگفت این فصل تازه خوب شده

تاپیک آخرمو بخون جوابتو میده.

ولی بهتاش نمونه ی ی جوون ایرانی که از پایین صفر داره شروع میکنه هنوز نرسیده به صفر.

با هزارتا مشکل، پدرش مریض بود،فوت کرد، بیکار شد، از ی طرف نامزدش از ی طرف مسئولیت مادرش رو گردنشه خودشم مریضه.

بهتاش باید یادبگیره صبر کنه و تلاش...

نقی درسته اداست که اونم از بی سیاستی و سادگیشه.

خودشم گفت من بابام کارگر بوده خودمم کارگر شدم، وقتی کسی نبود جور خواهرشو بکشه نقی قبول کرد، باباشو تا لحظه ی آخر نگه داشت...

اینا رو نمیبینین آخه.

اینا ی خانوادن با هزارتا مشکلات باید با هم از پسش بر بیان.

گفتمم هیچ آدم خوبی کامل نیست

عزیزم وقتی همه بار زندگی برای همه به دوش نقی انداخته شده اونم امام نیست همه چیز شسته رفته باشه اونم اشتباه می‌کنه دیدین که ساکت نشسته بود....اگه اطرافیان نمیومدن داخل بحث اون دوتا کارشون به دعوا نمی‌کشید

فهمیده همیشه آویزونه هما ونقیه بابا جان برو زندگیت رو بکن آخرشم نشه این

هما همه سختی هارو می‌کشه با پدر شوهر زندگی می‌کنه با خواهر شوهر زندگی می‌کنه بچه هایش رو تحمل می‌کنه جاییم صداش در بیاد بد داستان میشه

بهتاش جوانه مغروره بی تجربه هستش....ولی تو این سن باید طرز حرف زدن بلد باشه....همین بلند حرف زدن باعث شد کار اشتباه نقی به چشم نیاد

همه اینا نظر شخصی بود.  هر کس یه دید گاهی داره

گفتم هیج آدم خوبی کامل نیست، حتی بهتاش هم کامل نیست.

ولی امشب از هردوشون درس گرفتم که تصمیمات مهم زندگیم بر مبنای عقده ی درونم نباشه.

بهتاش ی لحظه عصبانی شد یچیزایی گفت ولی تو چند قسمت قبل خیلی قشنگ سختی ها و محبت هاشو هم گفت.

وای خیلی خوب گفتین. یاد وقتی افتادم که مهمونی آشنایی شری خراب شده بود ارسطو اومد هزارتا حرف بهش زد ساکت تو ماشین نشست و حرفا رو شنید تموم که شد رفت.

حتی بعدا هم اشاره ای به ارسطو نکرد

حتما همینطور هستش بخصوص الان که .....ولی ببین یه طرز صحبت کردن چقدر نتیجه رو عوض می‌کنه 

اولش عصبانی شد من کاملا حق دادم  ولی آدمه خیلی بدی داشت اگه فقط اون موضوع رو مطرح میکرد نقی هم اعتراف به اشتباهش میکرد