دوستان من ۳۱ سالمه . یه پسر سه و نیم ساله دارم، دلم میخواد دو سال بعد یه بچه ی دیگه هم بیارم اما ته دلم میگه اشتباهه محضه، زمونه خیلی بد شده و بهتره تمام حواسم به پسرم باشه تا بتونم خوب ازش مراقبت کنم هم اینکه اگه تمام تمرکزم روی همین یکی باشه راحت تر میتونم مسیر موفقیت رو براش هموار کنم. شما نظرتون چیه؟
از یه لحاظایی خوبه از یه لحاظایی بد
من تک فرزندم و راضی
خودمم اگه بچه دار بشم ترجیحم تکه
اشتباه محض یک نوع ظلم به بچه
من پسرم تک فرزنده و راضیم
ولی اگه از خودت و همسرت اطمینان کامل داری که میتونین محبت و توجه رو درحقشون داشته باشین بیارین
بنظرم اگه شرایط شوداری یکی بیارتنها نمونه گل پسرت من پسرم ۱۲سالشه ودیگه باردارنشدم الان شب روز عذاب وجدان دارم ازینکه پسرم تنهاست وبشدت عصبی وزود رنج شده همش حسرت خواهربرادرو میخوره ومن کاری نمیتونم براش بکنم افسردم کرده
پدرو مادر من با همین طرز تفکر، بچه دیگه ای نیاوردن. الان من تنها ترینم، بار سنکین مسئولیت، تنهایی شدید ، وابستگی های الکی که برام پیش میاد تموم اینا بخاطر تک فرزندیه.
با تموم خستگیم دارم مینویسم تا شاید یه نفر دیگه رو از این درد نجات بدم
ن خیلی جالب نیست
بچه تنهاست
من جفتشو تجربه کردم
اره
توجه روی من ۶۰ درصد کم شد
ولی ولی ولی
زندگیم خیلی تغیر کرد
قبل خواهرم مسخره بود
هر دو مزایا و معایب خودش رو داره با توجه به شرایط و سلایقتون بسنجید
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
35 ثانیه پیش
37 ثانیه پیش
39 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
