نه از طرف همسرم نه از طرف کسانی که قبلا باهاشون در ارتباط بودم. به نظرم کسی که خیانت می‌کنه شان منو پایین نیاورده, بلکه به خودش توهین کرده
وقتی که منو برای یه رابطه انتخاب کرده یعنی من یه نمادی از هویت خودشم. حالا اگه به این هویت پشت پا بزنه در واقع ارزش واقعی خودشو به من نشون داده پس تصمیم گیری برای همه در مورد اون در ساده‌تر میشه
برای همین من نمی‌فهمم چرا شما نگرانید شوهراتون زندگی خودشونو داشته باشن. تگه آدم تو باشه بهت وفاداره
باشه افرین به تو
به من خیانت بشه فکر نمیکنم چیزی کم داشتم مشکل از طرفم بوده ن من
همین مونده نگران این یه فقره فقط باشیم...من نگران نیستم...نه برای اعتماد به همسرم از هیچ کسی هیچی بعید نیست حتی از خود من...اما نگرانی معنا نداره...مگه مرگ که قراره سراغمون بیاد الان بهش فکر می کنیم و زندگیمونو تعطیل می کنیم که بابت خیانت خودمونو زجر بدیم...تازه مرگ حتمیه اما خیانت ۵۰/۵۰ هست.
سنگ هم که باشی بر اثر ضربه ترک برمی‌داری حالا چه بسا که ما انسان هستیم و سرشار از احساس و دیدن خیانت یکی از دردناک ترین آسیب هایی هست که یک فرد متحمل میشه
این دیدگاه شما خوبه باعث میشه خدای ناکرده زمانی اتفاقی بیفته آسیب نبینید
اما آدم باید درشرایط سخت قرار بگیره و طبق اون نظر بده
