من یه آدم نسباتا خجالتیم که اصلا توی هییییچ کاری اعتماد به نفس ندارم و کلا وقتی تازه وارد یه جمعی میشم تا با اون جمع اخت بشم یه چن ماهی طول میکشه و حالا حالا ها نمی تونم ارتباط برقرار کنم... ولی وقتی با یکی صمیمی میشم دیگه واقعا تا آخر با هم دوست میمونم مثلا یه دوست خیلی صمیمی دارم ک مثل خواهریم با هم و 8 ساله ک دوستیم...ولی مشکل اینجاس که یه چند وقتیه خیلیییی احساس تنهایی میکنم چون پدر مادرم دارن طلاق میگیرن و تو خونه هر روز جنگ و دعواعه و همیشه آخرش هر 2شون عصبانیتشونو سر من خالی میکنن...و توی کلاس دانشگاه همه با هم صمیمین ولی من نمی تونم ارتباط برقرار کنم و حتی اونجام بسیااار احساس تنهایی میکنم... و جدیدا هم با همین دوستم که میگم 8 ساله دوستیم سر یه موضوعی بحثمون شد و فعلا قهریم... یعنی تو بدترین شرایط بی کسی قرار گرفتم و هیچکسیو تو این دنیا ندارم و هر روزم شده بغض و گریه...
منم هیچ کس دوست نداره فکر کنم
اه عزیزم. توشرایط بدی هستی خواهر و برادر نداری
با دوست قدیمیت آشتی کن و اینو بدون که اگر اجتماعی بودی و میرفتی با آدم جدید دوست میشدی، به این زودی جای دوست قدیمیتو نمیگرفت. تنهایی هم میشه از زندگی لذت برد. خودت و از محیط دعوا دور نگه دار
منم حالم خیلی بده...به شدت احساس تنهایی میکنم نمیدونم چی بگم...😔
سرتو گرم‌کن. من از صبح تنهام تا شب.شبم‌خسته مامانم میاد میفتع به خاب.
😧😧😧😧عین من
من ولی با تنهایی خیلی حال میکنم😁
نمیدونم شایدم منزویم🤐😐😐😐
عزیزم رو خودت کار کن ب نظر میاد همین تنهای هات فکر تو و زندگی تو درگیر کرده.سعی کن اجتماعی تر بشی
منم😞😞😞
منم تا وقتی ک خونه تنهام خوبم ولی تنهایی برم بیرون دپرس میشم ☹
من قبلا خیلی دختر شاد و سر زنده ای بودم و دوستای زیادی داشتم ولی ب مرور مادرم انقدر اعتماد ب نفسمو سرکوب کرد که الان حتی نمی تونم یه حرف ساده با اطرافیانم بزنم هر لحظه فکر میکنم الان خراب میکنم...
اول خودتو دوست داشته باش تا دیگران دوست داشته باشن😍😍😍😍😍😍😍
