ببین من باروانشناسا و تبلیغ فرزند آوری اینها کاری ندارم اصلا من چیزی که خودم تجربه کردم رو میگم ..
اولا که هیچ وقت تنها نیستن .و همبازی هم هستن .
پشت همدیگه هستن
روابط اجتماعیشون وتعاملشون با بچه های دیگه خیلی راحتتره
سطح توقعاتشون کمتره چون وقتشون کمتره
مثلاً من الان خودم یک ساعته تو اتاق استراحت میکنم بچه هام دارن باهم فیلیمو میبینن از اتفاقاته مدرسه حرف میزنن و یه کم بحث میکنن . دخترم کلاس اولیه پسرم دوم باهم قرار گذاشتن به هم دیگه دیکته بگن هر کدوم بیست شد فردا پول تو جیبیشو نصفشو بده اون یکی
کلا سرشون گرمه همدیگه هست
حالا تصور کن بچه تک یا مادر یا پدر باید کل وقتشو بذاره برای همون به بچه همیشه تنهاست
همیشه حوصلش سر میره
بعدشم به قول قدیمیها بچه از بچه خوشش میاد و لذتی که با بازی با همن سن و سالهای خودش میبره هیچ وقت با پدر مادرش نمیبره