سلام خانما خوبید من تک بچم مامان و بابامم از هم جدا شدن منم دوساله ازدواج کردم رفتم شهر غریب مامانم خونه پدرش واحد جدا داره خداروشکر پدرومادرش بهش میرسن ولی من همیشه یه غم عمیقی دارم یه عذاب وجدان نسبت به اینکه زندگی نکرده هرسری یاد مادرم میوفتم گریم میگیره اینکه تنهاست چی میخوره چی میپوشه خیلیم بی زبونه همه هم پشت سرش حرف میگن الان فردا ۱۳ بدره من سه روز پیشش بودم ولی دیگه امشب اومدم خونه پدرشوهرم ولی همش میگم نکنه فردا تنها بمونه ..خیلی خیلی ناراحتم رو قلبم سنگینه خیلی غصه اشو میخورم همش امیدوارم شوهر کنه از تنهایی دربیاد ولی بازم بخاطر من ازدواج نمیکنه امروز میگفت سینه هام درد میکنه میزنه پشتم همش گفتم برو دکتر خداینکرده سرطان اینا نباشه فکرم خیلی درگیره چقدر بدم ولش کردم رفتم پی خوشیم کاش ازدواج نمیکردم تا برای همیشه پیشش میموندم
میاوردیش خونه خودتون
با برادر خواهریی دایی عمویی چیزی نمیرن بیرون؟
شوهرت میذاره پیشش بمونی؟
نه عزیزم کار خوبی کردی ازدواج کردی
سعی کن خوب و سالم زندگی کنی تا مایه آرامش دل ش باشی
و در این باره ی احساس گناه نسبت به والدین ت حتما مشاور برو
اونم خدا رو شکر پدر و مادرش رو داره تو هم ک نمیتونستی تا آخر عمرت مجرد بمونی اونم از پس خودش برمیاد نگران نباش خوبه ک قدر دان مادرتی
من خودم یک مادرم،فقط خوشی دخترم خوشحالم میکنه،اونم به شرایط خودش عادت کرده،کی گفته تنهایی بد؟؟!!
ببین جونو دل درکت میکنم
ماها وسواس فکری داریم بخاطر شدت علاقه ای ک داریم بهشون از اونه خدمون عذاب میدیم کاری از دستمون بر نمیاد
خونه خودشو بده اجاره یه خونه نزدیک شما اجاره کنه حتی اگه شده 40 متر باشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
57 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
58 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
